
Saatim yoktu ,hangi zaman dilimi bitişin adını koydu bilmiyorum , bildiğim şeylerse kelimelerimi küçültemiyor.bir bütüne odaklanan ben bu bitişin ardından detaylara bölündüm.uyku uyuyamamak korkudan değil ,uyursam biz biticez,herşey iki kelimeyle hoop.bitti denilemiyor adam. sabahını ettiğim günler bize kızmamama engel olamıyor.kuruntularım kurudu.temmuz küstü.ağustos sonraları kapıda..dışarıdaki gürültüye rağman sessizlik akıyor bu şehirde.karşı apartmandaki yaşı geçmiş ruhu bozuk herif dahi masumiyetiyle salt penceredeyken,yapılabilecek pek birşey yok.vur dedik öldürdün be adam.biraz umursama ,biraz his belki birkaç sevgi dolu açıklama beklerken amınakoduğumun gerzeği olup çıktım ya bunu yazabilen sana bu görmek zorunda bırakılan bana helal olsun: gözlerim eskisi gibi bakmıyor sana ,yapancıya verilmiş antika gibisin.çok değerli ama vermek zorunda bırakılan .bunu benimsemek ne denli zor aklın almaz.almasın.. ha unutmadan müzeyyen senar halt etmiş -şarkılar seni söyler le kalmayıp yabancı simalarda arar oldum değerini.ilham yok demiyorum .içi acıyan her kadın yazmayı bilir ,sadece içim kelimeleri kabullenmeye hazır değil. 07:19